Osteopatia czaszkowo-krzyżowa

Osteopatia czaszkowo-krzyżowa, znana również jako terapia czaszkowo-krzyżowa (Cranio-Sacral Therapy, CST), to jedna z metod leczenia wywodząca się z osteopatii. Została opracowana na początku XX wieku przez amerykańskiego osteopatę Williama Sutherlanda. Jest to delikatna, nieinwazyjna forma terapii manualnej, która koncentruje się na rytmie czaszkowo-krzyżowym (cranio-sacral rhythm) oraz na układzie czaszkowo-krzyżowym.

Na czym polega osteopatia czaszkowa?

Osteopatia czaszkowa opiera się na założeniu, że kości czaszki, kręgosłup, opony mózgowo-rdzeniowe i płyn mózgowo-rdzeniowy tworzą system, który ma swój własny rytm (tzw. rytm czaszkowo-krzyżowy). Terapeuta za pomocą delikatnych technik manualnych ocenia i wpływa na ten rytm, aby przywrócić równowagę w organizmie.

Główne założenia:

Rytm czaszkowo-krzyżowy – jest to subtelny ruch pulsacyjny, który można wyczuć w całym ciele, ale szczególnie w okolicy czaszki i kości krzyżowej. Uważa się, że ten rytm jest związany z przepływem płynu mózgowo-rdzeniowego.
Układ czaszkowo-krzyżowy – obejmuje kości czaszki, kręgosłup, opony mózgowo-rdzeniowe, płyn mózgowo-rdzeniowy i kość krzyżową.
Samoregulacja organizmu – osteopatia czaszkowa zakłada, że organizm ma zdolność do samoleczenia, a terapia ma na celu usunięcie blokad, które zakłócają tę naturalną zdolność.

Jak wygląda terapia?

Terapia jest bardzo delikatna i nieinwazyjna. Pacjent zwykle leży na plecach, a terapeuta przykłada dłonie do różnych części ciała (np. czaszki, kości krzyżowej, klatki piersiowej), aby wyczuć rytm czaszkowo-krzyżowy. Następnie za pomocą subtelnych ruchów i delikatnego ucisku terapeuta stara się zrównoważyć ten rytm i uwolnić napięcia w układzie czaszkowo-krzyżowym.